මන්දාරම අහස ඉමට වේ හිනැහෙන හැන්දෑවක -පොලොව මතට බිම් කළුවර දී හිනැහෙනවා
නුබත් සබද මන්දාරම සේ එබිලා මගේ හිතට - විටෙක එබී විටෙක නොදී අදුරෙහි ලනව
දුකට කදුළු සිනා පොදක එතිලා මුන් හිනැහෙන සද -ඒ කදුලින් බිදුවක් ගෙන ඔබ හිනැහෙනවා
ජීවිත මග ගැට ගැට මුන් යනවිට මළගම වෙත-නුබ ආයෙත් සදක් වගේ පය එනවා
අරුම පුදුම නුබේ හිත ලග මගේ සිත සතපවා සැමදින -සුසුම් අතර අවද ඇවිද මුන් විදවනවා